Μπεν Μπαρκά, Μεχντί

(Ραμπάτ 1920 – 1965;). Μαροκινός πολιτικός. Καθηγητής μαθηματικών, ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του Κόμματος για την Ανεξαρτησία (Iστικλάλ), από το οποίο έφυγε το 1959 για να δημιουργήσει ένα πολιτικό σχήμα, την Εθνική Ένωση Λαϊκών Δυνάμεων, που είχε σοσιαλιστικό υπόβαθρο και υποστηριζόταν από τα συνδικάτα. Εξαναγκασμένος σε εξορία από το 1963, μετά την καταδίκη του σε θάνατο μαζί με άλλα μέλη της Ένωσης για συνωμοσία κατά του κράτους, ανέπτυξε στη συνέχεια τη δραστηριότητά του ως μελετητή και πολιτικού στο Κάιρο και στο Παρίσι, πρωτοστατώντας στην αντίσταση κατά του απολυταρχικού και ανελεύθερου καθεστώτος του Χασάν Β’. Τον Οκτώβριο του 1965 τον απήγαγαν στο Παρίσι υπό μυστηριώδεις συνθήκες και δεν μαθεύτηκε τίποτα πια γι’ αυτόν. Όμως, για όλους ήταν φανερή η σχέση ανάμεσα στην εξαφάνιση του αρχηγού της αντιπολίτευσης και στο πραξικόπημα που είχε πραγματοποιήσει ο Xασάν Β’ τέσσερις μήνες νωρίτερα. Παρότι που ο Μαροκινός βασιλιάς αρνήθηκε αμέσως κάθε ανάμειξη της κυβέρνησής του στην εξαφάνιση του Μ.Μ., τον Φεβρουάριο του επόμενου χρόνου ο Γάλλος πρόεδρος Ντε Γκολ κατηγόρησε τον υπουργό Εσωτερικών του Μαρόκου, στρατηγό Oυφκίρ, ότι ήταν υπεύθυνος για την απαγωγή. Συνέπεια της κατηγορίας αυτής, ήταν η ένταση ανάμεσα στη Γαλλία και στο Μαρόκο. Η πρώτη διέκοψε ακόμα και τις οικονομικές και τεχνολογικές βοήθειες που έδινε στο Μαρόκο. Τον Ιούνιο όμως της χρονιάς ένα γαλλικό δικαστήριο, αναγνωρίζοντας ως ισχυρές τις κατηγορίες των αντιπάλων του Xασάν Β’, καταδίκασε ερήμην σε ισόβια το στρατηγό Oυφκίρ, θεωρώντας τον υπεύθυνο για την απαγωγή και τη δολοφονία του Μαροκινού πολιτικού αρχηγού. Από ειρωνεία της τύχης ο Oυφκίρ, μακρύ χέρι του Xασάν B’ σε ό,τι αφορά την καταστολή των αριστερών κινήσεων, ήταν αρχηγός μιας συνωμοσίας κατά του βασιλιά τον Αύγουστο του 1972, και ανακοινώθηκε ότι «αυτοκτόνησε» μετά την αποτυχία του.